علت پیش آمد مباهله

سید ابن طاووس قدس سره در کتاب اقبال الاعمال می فرماید: با سندهای صحیح و روایات صریحه که روایت در کتاب (المباهله) ابی المفضل محمد بن عبدالمطلب شیبانی قدس سره و از اصل کتاب حسن بن اسماعیل اشناس در کتاب (عمل ذی الحجه) از طرق واضحه و صاحبان همم صالحه به ما رسیده است که به ذکر نام های آنها نیازی نیست. مقصود نقل اصل روایت است، گفته اند: وقتی که رسول خدا (ص) مکه را فتح نمود و عرب مطیع و منقاد آن حضرت شدند قاصد هایی که حامل نامه های دعوت به اسلام بودند به سوی بزرگان امتها از جمله دو پادشاه مقتدر ایران و روم (کسری و قیصر) روانه ساخت. خبر این جریانها به گوش نصارای نجران و همکیشان و همپیمانان آنها از بنی عبدالمدان و جمیع بنی حارث کعب و غیر آنها رسیده بود.

ترس و وحشت عجیب با تمامی مذاهب مختلفه که در دین نصرانیت داشتند از قبیل نالوسیه، اصحاب دین الملک، مارونیه، عباد، نسطوریه ، همه را فراگرفت، با اختلاف درجاتی که داشتند، دلهای آنان پر از رعب و وحشت شد.

در این حالت گیج کننده بودند، ناگهان چهار نفر قاصد به نام های 1)عتبه بن قزوان 2)عبدالله بن امیه 3) هدیر بن عبدالله اخو تیم بن مره 4) صهیب بن سنان اخو النمر بن قاسط ، که حامل نامه رسول خدا بودند، وارد نجران شدند، آن حضرت تا کسی یا (قبیله ای) را دعوت به (اسلام و اتمام حجت) نمی کرد، به جنگ اقدام نمی کرد.